شخصيت پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم ) از نگاه دانشمندان غير مسلمان

1. ولتر (1694- 1779)

ولتر دانشمند و نويسنده‏ى متفكر و مشهور فرانسه مى‏گويد:

«محمد، بى‏گمان مردى بسيار بزرگ بود، و مردانى بزرگ نيز، در دامن فضل و كمال خويش پرورش داد. قانون گذارى خردمند، جهانگشايى توانا، سلطانى دادگستر، پيامبرى پرهيزگار بود و بزرگ‏ترين انقلابات روى زمين را پديد آورد».

در جاى ديگر مى‏گويد:

«بايد اعتراف كرد كه محمد تقريباً همه‏ى آسيا را از شرك رهايى بخشيد، و آئين خداى يكتا را بر همه‏ى كشورها گسترش داد و با قدرتى عجيب بر ضد بت‏پرستان قيام نمود ...».

2. توماس كارلايل (1795- 1881)، فيلسوف انگليسى

 «در عصر تابش نور و علم و ظهور حقيقت، فضائل غير قابل انكار مؤسس اسلام و انكار حقائق آئين او، مخالف انصاف بلكه لكه سياه ننگ و عار مى‏باشد»

در جاى ديگر مى‏گويد:  

«براى كليه افراد بشر، از هر چيز لازم‏تر اين است كه از سخنان حكيمانه و عام المنفعه محمد (ص) استفاده كنند از هر فرمان و اندرز پيغمبر اسلام (ص) معلوم مى‏گردد كه وى شخصى هواپرست، و طالب جاه و سلطنت دنيوى نبوده، و رسالت او مسلماً بر حق و آسمانى است.»

در جاى ديگر مى‏گويد:

«هر سخنى كه از زبان او تراوش مى‏كرد، كلماتى بود كه از گوهر حكمت‏هاى بليغه و عقل ريخته مى‏شد، گفته‏هايش شبهات و معضلات را كشف و حل مى‏كرده و بهترين دستور، براى زندگى و تهذيب اخلاق و سعادت جامعه‏ى انسانى بود».

«محمد (ص) در دنيا، ميان امثال خود از مصلحان و معلمان بشر، و پيغمبرانى كه به منزله‏ى چراغ‏هاى درخشنده در تاريكى دنيا هستند، ممتاز و بى نظير بوده است».

3. جان ديون پورت (1789- 1877)، اسلام شناس معروف انگليسى

 «اين نكته محقق و مسلم است كه در ميان همه‏ى قانون گذاران و فاتحين معروف جهان، تاريخ هيچ يك، مشروح تر و معتبرتر از تاريخ زندگى محمد (ص) نوشته نشده است.»

 «احترام وى به بزرگ، و تواضعش به كوچك، فراوانى تحملش در برابر افراد گستاخ و مغرور، احترام و تكريم و تمجيد همه را به خودش جلب كرده است. قابليت و استعدادى كه داشت موجب برترى و فرمانروايى او گرديد.»

 «حضرت محمد (ص) را بايد يك مصلح دينى و قانون گذارى دانست كه در قرن هفتم ميلادى در عربستان ظهور كرده است. وى بدون ترديد، بزرگ‏ترين شخصيتى است كه قاره‏ى آسيا مى‏تواند به وجود چنين فرزندى مباهات كند.»

4. ويل دورانت (1885)، دانشمند بزرگ آمريكايى معاصر

 «اگر بزرگى را، به ميزان اثر مرد بزرگ در مردمان بسنجيم، بايد بگوييم، محمد (ص) از بزرگ‏ترين بزرگان تاريخ است. وى در صدد بود سطح معنويات‏ و اخلاق قومى را كه از گرماى هوا و خشكى صحرا به ظلمات توحش افتاده بود، اوج دهد، و در اين زمينه توفيقى يافت كه از همه‏ى مصلحان ديگر بيشتر بود.»

«[او] دينى ساده و روشن و نيرومند، با معنوياتى كه اساس شجاعت و مناعت قومى بود پديد آورد، كه طى يك سال در يكصد معركه پيروز شد، و در مدت يك قرن، يك امپراطورى عظيم به وجود آورد، و در روزگار ما نيروى معتبرى است كه بر يك نيمه‏ى جهان نفوذ دارد».

5. جرج برنارد شاو، نويسنده شهير انگليسى (1856- 1950)

 «من به دين محمد (ص) به دليل خاصيت حيات بخشى كه دارد، هميشه با نظر احترام عميق نگريسته‏ام. به نظر من اين تنها كيشى است كه استعداد آن را دارد كه تمام تغييرات و تبدلات عالم وجود را در خود جذب نمايد، و با مقتضيات هر عصر و زمانى تطبيق كند».

 «من اعتقاد راسخ دارم كه اگر امروز شخصى بزرگ مانند محمد (ص) زمام امور عالم را به دست گيرد، همه از او پيروى مى‏نمايند، و اطاعتش را گردن مى‏نهند».

6. بولن ويلى يه

 «محمد قانون گذارى خردمند و بزرگ بود كه دينى تهذيب يافته براى جهانيان آورد. او نماينده‏ى زنده‏ى عنايات پروردگار بود.»

«محمد (ص) صفاتى عالى داشت و الطاف خداوندى فصاحتى فوق انسانى به او عطا كرده بود، چنان چه مى‏توانست نادان ترين مردم زمان خود و خردمندترين آنان را متقاعد سازد و به دين اسلام معتقد گرداند.»

 «آئين محمد چنان خردمندانه است كه براى تبليغ آن هيچ نيازى به جبر و قهر نيست. كافى است كه اصول آن را به مردم بفهمانند تا همه به آن بگرايند.»

7. پى ير سيمون لاپلاس (1749- 1827 م)

 «گرچه ما به اديان آسمانى عقيده نداريم، ولى آئين حضرت محمد (ص) و تعاليم او، دو نمونه‏ى اجتماعى براى زندگى بشرى ست. بنابراين اعتراف مى‏كنم كه ظهور وى و دين او و احكام خردمندانه‏اش، بزرگ و با ارزش مى‏باشد و به همين جهت از پذيرش تعاليم حضرت محمد (ص) بى نياز نيستيم.»

8. مارون عبود (رئيس دانشگاه ملى «عاليه» لبنان)

ايشان در قصيده‏ى پر شورى به مدح از آن حضرت پرداخته است كه به قسمت هايى از آن اشاره مى‏شود.

 «اى محمد! اگر قرآن تو نبود، معجزه‏اى در امت اسلام كه پايه اى بس استوار دارد، نمى‏ديديم».

 «محمد رهبرى است كه براى من چنان تصوير مى‏شود كه گويى سراپاى او از عنصر ايمان پى‏ريزى شده است».

 «اين همان روح بزرگى است كه در لباس قهرمانان، براى حوادث بزرگ تاريخ تجلّى مى‏كند».

 «اين يتيمى است كه سرپرست ملتى شده است، و پدر سفيدها و سياهان روى زمين است».

 «پيغمبرى كه دنيا را پر از ذكر نام خدا كرده و همه‏ى ملل روى زمين را به اتحاد دعوت نموده است».

9. جيلمان، نويسنده انگليسى‏

 «محمد در دعوت خود صادق و در رسالت خود مخلص و در اعمال و اقوال خود طاهر بوده است.»

10. ادوارد گيبون: مورخ دانشمند معروف انگليسى‏

 «شخص محمد از لحاظ جمال و زيبايى صورى، امتيازاتى داشت، و اين امتيازات را جز از نظر كسانى كه فاقد آنند، نمى‏توان ناچيز انگاشت.»

«حافظه‏اش قوى و پردامنه، و هوش و ادراكش سهل و اجتماعى بود. نيروى تصورش عالى، قضاوتش صريح و روشن و سريع و قاطع بود. هم داراى قدرت فكر و انديشه بود، و هم داراى قدرت عمل و اقدام».

«پيش از آن كه شروع به نطق و سخنرانى كند، چه شنونده يك نفر بود و چه جمعى بودند، همه مجذوب لطف و محبت او مى‏شدند، و توجه همه به طرف او جلب مى‏شد. صورت آراسته و آمرانه، سيماى موقر و با شكوه، چشمان نافذ، تبسم مليح و جاذب، محاسن پرمو، قيافه‏اى كه نماينده تمام احساسات روحى وى بود و بالاخره نكات و لطائفى را كه در محاوره به كار مى‏برد، همه را وادار مى‏كرد كه در برابر او صداى هلهله‏ى تكريم را بلند كنند».

11. ژان ژاك روسو: دانشمند بزرگ فرانسوى (1712- 1778)

 «شريعت فرزند اسمائيل (حضرت محمد (ص) كه از ده قرن پيش بر تمام دنيا حكم‏فرماست، هنوز هم از عظمت مرد بزرگى كه آن را تدوين نموده است حكايت مى‏كند.»

 «حضرت محمد (ص) نظريات صحيح داشت، و دستگاه سياسى خود را خوب مرتب نمود، تا زمانى كه طرز حكومت در زمان خلفاى وى باقى بود، حكومت دينى و دنيوى و شرعى و عرفى، يكى بود، و مملكت هم خوب اداره مى‏شد».

12. ماكس موللر (1813- 1900): خاورشناس شهير آلمانى و استاد دانشگاه اكسفورد

 «به زودى مسيحيان خواهند فهميد كه محمد يكى از تصديق كنندگان دين و تعاليم واقعى مسيح بوده است. آن وقت است كه از دشمنى خود با محمد كه در قرن گذشته مرتكب شده‏اند، به وحشت خواهند افتاد».

13. سرپرسى سايكس (1867- 1945)

ژنرال معروف انگليسى در اثر بزرگ خود «تاريخ ايران» مى‏نويسد:

«عقيده‏ى شخصى من اين است كه محمد (ص) در ميان مشاهير عالم، با همه‏ى ضعف نقائص بشرى، بزرگ‏ترين انسانى است كه با يك مرام عالى، تمام همّ خود را صرف اين كرد كه شرك و بت پرستى را از ريشه، منهدم كند و به جاى آن افكار بلند اسلام را برقرار سازد. خدمت وافر نمايانى كه از اين راه به نوع بشر نموده خدمتى است كه من آن را ستايش نموده و سر تعظيم فرود مى‏آورم».

14. مرى گيلورد دورمن

«قرآن لفظ به لفظ به وسيله‏ى جبرئيل بر محمد وحى شده و هر يك از الفاظ آن كامل و تمام است».

« قرآن معجزه‏اى است جاويد، و شاهد بر صدق ادعاى محمد پيغمبر خدا، قسمتى از جنبه‏ى اعجاز آن مربوط به سبك و اسلوب انشاى آن است، و اين سبك و اسلوب به قدرى كامل و عظيم و باشكوه است، كه نه جن و نه انس، نمى توانند كوچك‏ترين سوره اى نظير و شبيه آن بياورند».

15. تولستوى (1828- 1910)

نويسنده‏ى بزرگ و فيلسوف اخلاقى روسى، مؤلف كتاب نامدار «جنگ و صلح»  مى‏نويسد: «جاى هيچگونه ترديد نيست كه محمد پيغمبر، از بزرگان مصلحين دنيا- كه نسبت به اجتماع بشرى، خدمات شايانى انجام داده‏اند- به شمار مى‏رود. تنها اين فخر براى او كافى است كه ملتى پست و خونريز، و بربرى را از چنگال اهريمنان عادات نكوهيده، رهانيد، و راه ترقى را به روى آنان گشود.»

16. كلود كاهن‏

«حضرت رسول (ص) در اجتماعى ظهور كرد كه تشكيلات حكومتى و سياسى نداشت، و در نتيجه- به طورى كه مسلمين امروزى هم عقيده دارند- پيغمبر اسلام (ص) دين و دولت را با هم توأم نمود، پس قوانين اجتماعى نيز جزئى از اطاعت نسبت به خدا مى‏باشد. از اين رو وحى نازل شده بر پيغمبر اسلام (ص) شامل دين و سياست مى‏باشد».

17. دكتر شبلى شميل (1917- 1935)

 «محمد (ص) مدبرى بزرگ و حكيمى سترگ، و خداوند فصاحت است كه سخنانى برگزيده از وى به جاى مانده است. محمد مردى فرزانه است، مرد سياست و دهاست، و قهرمانى است كه در جنگ‏ها با پيروزى مقرون بوده است. او با بلاغت قرآنش پنجه در افكار جهانيان فرو برد؛ و با شمشيرش، سرهاى گردن كشان را در هم كوفت. همچون محمد (ص) قهرمانى وجود ندارد، نه در گذشته و نه حال و نه آينده.»

18. پرفسور ديويد دوسانتيلا

معاصر و استاد تاريخ سياسى و مذهبى بنگاه هاى اسلامى در دانشگاه رم.

 «محمد (ص) ساختمان اجتماع عرب را به صورت ديگرى درآورد و براى اين منظور همان طور كه ابن خلدون درك كرده است، عميق‏ترين غرائز فردى را نشو و نما داد و به كمك طلبيد. در ابتدا پايه و اساس قبيله از بن كشيده شد، و ديگر صحبت تابعيت و اتفاق قبيله در بين نبود.»

«پيغمبر (ص) درمورد روابط همسايگى نصايح زيبايى كرده است. نسبت به همسايه‏ى خود مهربان باش. چادرى بر روى او بيفكن تا از آسيب ماندن مصون ماند. به وى به نظر شفقت و مهربانى نگاه كن. اگر كار زشتى مى‏كند او را ببخش، و اگر نسبت به تو خوبى كرد از او تشكر كن».

19. آلفونس دولامارتين: شاعر و نويسنده فرانسوى‏

«اگر بزرگى هدف، كمى وسائل و ابزار، و عظمت نتيجه را براى يك نابغه‏ى بشرى مقياس بگيريم، در تاريخ، نظيرى مانند حضرت محمد (ص) نمى‏توان يافت».

 «وى در ثلث اراضى مسكون، امپراطورى‏ها، ارتش‏ها، قوانين، خاندان‏ها و توده‏هاى عظيم بشرى را به حركت در آورد. با عظمت‏تر از آن، اين است كه عقل‏ها، انديشه‏ها، عقيده‏ها و روان‏ها را به نهضت درآورد.»

«هيچ پيغمبرى نتوانسته است مانند پيغمبر اسلام، انقلابى آنچنان مقدس و طولانى و پر اهميت، در آن مدت خيلى كم، به مرحله‏ى عمل درآورد».

20. دكتر نيس: دانشمند اندونزى و استاد كيش مسيحى در دانشگاه بيرهنگام‏

«اى فرزند مكه! و اى سلاله‏ى بزرگواران! و اى باز آورنده‏ى مجد و عظمت پدران و نياكان! و اى رهايى بخش جهان از قيد عبوديت معبودان باطل! نه»‏

«تنها جهان به تو افتخار مى‏كند و خدا را به اين موهبت گرانقدر سپاس مى‏گويد، بلكه از تمام سعى و كوشش‏هاى تو تقدير مى‏كند».

21. استانلى لين پولى‏

ايشان دركتاب «خطابه‏ها و سخنان مختصرى از محمد پيغمبر اسلام» مى‏نويسد:

«پيامبر اسلام در ظرف 23 سال با شخصيت بارز و قوت كلام و اخلاق و رفتارش توانست يكى از بزرگ ترين مذاهب روزگار را پايه گذارى كند و يكى از كامل ترين تمدن‏ها و فرهنگ‏ها را بنيان گذارى نمايد. وى يكى از بزرگ‏ترين قانون گذاران و مربيان مذهبى و سياستمداران و مردان كارزار مى‏باشد. در حالى كه مدرسه نديده و درس نخوانده بود».

22. رودلف يوكل، اسلام شناس آلمانى‏

«پيامبر اسلام در نزد همه‏ى آن‏هايى كه با او معاشرت داشتند محبوب و محترم بود و دائم به ذكر خدا و مناجات و دعا و نماز مشغول بود. اكثر اوقات را روزه مى‏گرفت و تمام همّ خود را براى برقرارى عدالت و نيكوكارى صرف مى‏كرد. اين بود كه نه تنها نظر احترام يارانش را به خود جلب كرده بود، بلكه همه‏ى اشراف و بزرگانى كه با او مخالف بودند، به ديده‏ى احترام به او مى‏نگريستند».

23. واشنگتون ايرونيگ (آمريكايى): اسلام شناس و نويسنده و كنسول آمريكا در اسپانيا

ايشان در كتابى به نام «زندگانى محمد (ص)» مى‏نويسد:

« پيروزى‏هاى نظامى او نه غرورى در وى ايجاد مى‏كرد و نه لاف و گزافى به وجود مى‏آورد ... هنگامى كه بزرگ‏ترين قدرت در اختيار او بود، با همان سادگى و خضوعى زندگى مى‏كرد كه در اوقات گمنامى مى‏زيست؛ و آن قدر از ابراز احترامات شاهانه گريزان بود كه هر وقت به مجلسى وارد مى‏شد، هرگاه تشريفات احترام آميز را علاوه بر حد معمول ابراز مى‏كردند، ناراحت مى‏شد و هر وقت براى توسعه‏ى قلمرو سلطه و نفوذ اقدامى مى‏كرد، همانا به منظور ايجاد سلطه و نفوذ دينى بود».

24. جيمس ميكر، نويسنده مشهور آمريكايى‏

«... بعداً محمد رئيس دولت شد و حتى شهادت دشمنانش اين است كه با كمال حكمت و بصيرت، اموركشور را اداره كرده است ... در سال‏هاى آخر حياتش از او دعوت شد كه يا «ديكتاتور» باشد يا «زاهد»، ولى او اين دو وسوسه را رد كرد و تأكيد مى‏كرد كه او فقط بشرى است كه خدا او را مانند پيغمبران سابق، به اين جهان فرستاده تا پيام او را به مردم ابلاغ كند».

25. دكتر ماركوس دودس‏

ايشان در كتابى به نام «محمد، بودا، مسيح» نوشته است:

«... امتياز او (حضرت محمد (ص)) در اين تصميم بود كه «ديگران بايد ايمان بياورند» ... از اين گذشته، او داراى دو نكته‏ى بسيار مهم و مشخص نظام پيغمبرى بود. نكته‏ى اول اين بود كه حقيقت ذات خدا را او طورى مى‏ديد كه همنوعان او نمى‏ديدند. نكته‏ى دوم اين بود كه در نهاد او، انگيزه و عامل شديد غير قابل انكار، و مقاومى وجود داشت كه او را براى نشر و تبليغ آن حقيقت، تحريك مى‏كرد».

26. دكتر زويمر (1813- 1900) خاورشناس‏

«بدون شك، حضرت محمد (ص) يكى از بزرگ ترين رهبران دينى جهان است. دليل اين ادعا اين است كه وى مصلحى قابل تقدير و گوينده‏اى ورزيده و متفكرى بزرگ بوده است ... قرآنى كه او آورده است و همچنين تاريخ قرآن، هردو گواه اين مدعى مى‏باشد».

27. ويليم موئير (1918- 1950): اسلام شناس و رئيس انجمن آسيايى لندن‏

 «دين محمد آسان و سخنانش واضح بود و اعمالى كه انجام داده عقل را مبهوت مى‏كند. در تاريخ جهان مصلحى مانند پيامبر اسلام وجود ندارد كه در ظرف مدت كوتاهى دل‏ها را بيدار و اخلاق عمومى را تهذيب نموده و بناى فضيلت را استوار كرده باشد.»

28. كارل ماركس آلمانى (1818- 1883) رهبر سوسياليست هاى جهان‏

«محمد (ص) مردى بود كه به خطاها و لغزش‏هاى مسيحيان و يهوديان پى برد، و آنها را با خط درشت به جامعه‏ى بشرى فهماند. وى از ميان مردمى بت پرست با اراده‏اى آهنين برخاست و آنان را به يگانه پرستى دعوت كرد و در دل‏هاى ايشان، جاودانى روح و روان بكاشت، بنابراين او را نه تنها بايد در رديف مردان بزرگ و برجسته‏ى تاريخ شمرد، بلكه سزاوار است كه به پيامبرى او اعتراف كنيم و از دل و جان بگوييم: او پيامبر خدا بوده است».

29. مهاتماگاندى، رهبر بزرگ هند

 «حضرت محمد (ص) پيامبرى بزرگ و مردى شجاع بود و از كسى جز خدا نمى‏ترسيد. هرگز ديده نشد كه چيزى بگويد و عملى غير از آن به جاى آورد و عمل وى، با احساسش برابر بود ... هنگامى كه من خواندم كه خود و خاندانش چه محروميت‏هايى به طور اختيارى تحمل كردند، اشك‏ها ريختم.»

30. پرفسور هانرى كربن فرانسوى، اسلام شناس معاصر و متخصص در فلسفه اشراق اسلامى‏

 «اگر انديشه‏ى پيغمبر اسلام، خرافى بود و اگر قرآن وحى الهى نبود، وى هرگز جرأت نمى‏كرد بشر را به دانش دعوت كند، هيچ بشرى و هيچ طرز فكرى به اندازه‏ى پيامبر اسلام و قرآن، مردم را به دانش دعوت نكرده است. تا آن جا كه در قرآن حكيم، نهصد و پنجاه بار، از دانش و عقل و انديشه، سخن به ميان آمده است.»

31. فريد ريش ديتريسى (1821- 1903) خاورشناس مشهور آلمانى‏

 «علوم طبيعى، رياضى، فلسفه، ستاره شناسى كه در قرن دهم، اروپا را جلو برد، سرچشمه‏ى تمام آنها قرآن محمد (ص) مى‏باشد و اروپا به آئين محمد (ص) بدهكار است.»

32. جواهر لعل نهرو (1889- 1963) نخست وزير فقيد هند

 «حضرت محمد (ص) به خود و رسالتش اعتماد داشت، و همين اعتماد و ايمان، وسيله‏ى قوت و عزت را براى پيروان خود فراهم ساخت ...»

«داستان انتشار مسلمانان در آسيا، اروپا، آفريقا و تمدن با عظمتى كه به دنيا عرضه كرد، يكى از شگفتى‏هاى بزرگ تاريخ به شمار مى‏رود. مسلمانان چنان داراى روح علمى شدند كه سزاوار است آنان را پدر علم جديد بخوانيم.»

33. دكتر گستاولوبون فرانسوى (1841- 1931) مورخ و اسلام شناس‏

 «عقل پيامبر اسلام از بزرگ‏ترين عقول بشرى، و عقائد او از استوارترين عقائد بود. وى دلى پر از صفا و محبت داشت.»

«اثر تمدنى و سياسى اسلام واقعاً حيرت انگيز است. كشور عربستان در عصر جاهليت، عبارت بود از چند شهرستان كوچك و يك عده قبايل خودسرى كه هميشه با هم به جنگ و قتل و غارت مشغول بودند، ولى در جريان يك قرن از ظهور پيغمبر اسلام، دامنه‏ى اين مذهب، از درياى سند تا اندلس، يعنى اسپانياى جنوبى، امتداد يافت و در تمام ممالك اين حوزه، پرچم اسلام، در اهتزاز بود.»

34. بورس وارث اسميت‏

 «از نظر تاريخ، به طور اطلاق، اين خوشبختى بى‏نظير وجود دارد كه شخصيت محمد (ص) سه جنبه دارد:

• اول: موسس ملت؛
• دوم: پايه گذار حكومت و امپراطورى؛
• سوم: شارع، يعنى پايه گذار قانون و مذهب است. محمد (ص) تا آخرين روزهاى زندگيش، فقط يك عنوان داشت و آن عنوان، «پيغمبرى» بود و من با كمال جرأت ايمان دارم كه روزى، عالى‏ترين فلسفه‏ها، و صادق ترين اصول مسيحيت، به اسلام، ايمان خواهند آورد و تسليم خواهند شد و تصديق خواهند كرد كه محمد (ص) پيغمبر بوده و پيغمبر واقعى خدا بوده است.»

براى اطلاع بيشتر در اين زمينه به منابع زير مراجعه شود:

1. اسلام از نظر دانشمندان غرب، پروفسور نصرالله نيك بين‏

2. پيامبر اسلام (ص) از نظر دانشمندان شرق و غرب، على دوانى‏

3. اعترافات دانشمندان بزرگ جهان، خيرالله مردانى‏

4. پنجگام دين، دكتر مجذوب صفا

5. اسلام و غرب، پروفسور دكتر خورشيد احمد، ترجمه سيد غلامرضا سعيدى.

6. اسلام شناسى غرب، سيد محمد كاظم مدرسى.

7. محمد (ص) در نظر ديگران، كاظم الشيخ سلمان آل نوح، ترجمه محمد على خليلى.

8. محمد (ص)، ستاره اى كه در مكه درخشيد، م. ساوارى محقق فرانسوى، ترجمه عنايت الله شكيباپور.

9. اسلام از نظرگاه دانشمندان غرب، گروهى از نويسندگان، على اصغر حكمت.

10. تاريخ تركيه، سرهنگ لاموش، ترجمه سعيد نفيسى.

منبع: پيامبر مهر(جلد2)، ص  117تا 139