نماز در نگاه معصومین

پرسش: آيا از تمامي معصومين ـ عليهم السلام ـ درباره نماز حديث نقل شده است؟

پاسخ:

نماز رمز ارتباط با خداست، مومناني را كه به جهان ماوراء طبيعت راه يافته اند، در يك رابطه دائمي، و هميشگي با آن مبدأ بزرگ آفرينش نگه مي دارد. نمازگزاران تنها در برابر خداي متعال سر تعظيم خم مي كنند و تنها تسليم آفريننده بزرگ جهان هستي هستند به همين دليل ديگر فروتني در برابر بت ها و تسليم شدن در برابر ستمگران در برنامه نمازگزاران جاي نخواهد داشت. چنين انساني احساس مي كند كه از تمام مخلوقات ديگر فراتر رفته و ارزش آن را پيدا كرده كه با خدا سخن گويد و اين بزرگ ترين عامل تربيت اوست. در اين نوشتار از هر معصومي روايتي در باب اهميت عميق كردن اين ارتباط بنده با خداي خود آورده مي شود باشد كه روح نماز سر مشق و مسير زندگي مان قرار گيرد.

1 رسول گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: ((اي اباذر! بدرستي كه خداوند متعال نور چشم مرا در نماز قرار داده و آن را در نظر من دوست داشتني كرده چنانچه گرسنه، غذا و تشنه، آب را دوست مي دارد. گرسنه با خوردن غذا و تشنه با نوشيدن آب سيراب مي گردد ولي من از نماز سير نمي شوم!)) (1)

2 امير مؤمنان علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايند:(( نماز رحمت الهي را نازل مي كند.))(2)

3 فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ فرمودند:(( خداوند نماز را واجب نمود تا بندگانش را از غرور و تكبر برهاند.))(3)

4 امام حسن مجتبي فرمود:(( نماز با حضور قلب و خشوع از اخلاق مومنان است.))(4)

5 ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ در روز تاسوعا به ابوالفضل العباس فرمودند:(( اگر توانستي امشب را از اين لشكر مهلت گير تا براي خدا نماز خوانده، دعا كرده و استغفار كنيم كه خداوند مي داند من نماز براي خدا و تلاوت قرآن و كثرت دعا و استغفار را دوست مي دارم 5(5)

6 امام زين العابدين ـ عليه السلام ـ مي فرمايند: ((حق نماز اين است كه بداني آن تو را به سوي خدا مي برد و تو در نماز در مقابل خداوند ايستاده اي، پس هر وقت اين را دانستي همانند بنده خوار و ناچيز و ترسان و اميدوار و مسكين با تضرع و خشوع به نماز بايست.))(6)

7 امام باقر ـ عليه السلام ـ فرموده اند:(( اولين چيزي كه بنده با آن به حساب كشيده مي شود نماز است، اگر قبول شد بقيه اعمال نيز پذيرفته مي شود، نماز اول وقت وقتي به آسمان رفت به سوي صاحبش با نورانيت و روشنايي برگشته و مي گويد، حفظم كردي خدا حفظت كند. و اگر در اول وقت خوانده نشود از آسمان با تاريكي و سياهي برگشته و مي گويد: ضايعم كردي خدا ضايعت كند.))(7)

8 از امام صادق ـ عليه السلام ـ پرسيدند: ((با فضيلت ترين عملي كه بنده را به خدا نزديك مي كند و نزد خداوند دوست داشتني تر است، چيست؟ فرمودند: چيزي را بعد از شناخت خداوند متعال، با فضيلت تر از نماز نمي دانم. آيا نمي بيني عبد صالح خدا حضرت عيسي بن مريم فرمود: خداوند مرا مادامي كه زنده ام به نماز و زكات وصيت نموده است.))(8)

9 امام كاظم ـ عليه السلام ـ فرمود:(( پدرم در آخرين لحظات شهادتش فرمودند: پسرم كسي كه نماز را سبك شمارد به شفاعت ما نائل نخواهد شد.))(9)

10 امام رضا ـ عليه السلام ـ فرمودند: نماز هر باتقوايي او را به خدا نزديك مي سازد.(10)

11 امام جواد ـ عليه السلام ـ فرمودند:(( كسي كه در نماز ركوع را كامل انجام دهد وحشت قبر را نخواهد ديد.))(11)

12ـ امام هادي ـ عليه السلام ـ مي فرمايند:((وقتي خداوند با حضرت موسي سخن گفت، موسي عرضه داشت: خداي من! پاداش كسي كه نمازش را اول وقت مي خواند، چيست؟ خداوند فرمود: خواسته اش را اجابت كنم و بهشت را ارزانيش دارم.))(12)

13 امام حسن عسكري ـ عليه السلام ـ مي فرمايند:(( بر پا داشتن نماز به اين است كه ركوع و سجودش كامل بجا آورده شود، وقت نماز مراعات گردد و حقوقش ادا شود. حقوقي كه اگر ادا نشود رب خلائق آن نماز را قبول نمي كند. آيا مي دانيد اين حقوق چيست؟ اين حقوق عبارت است از اين كه پس از نماز بر محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و علي ـ عليه السلام ـ و آل آن ها صلوات بفرستي با اين اعتقاد كه اين ها با فضيلت ترين مخلوقات الهي هستند و حقوق الهي را بر پا مي دارند و يار و كمك كار دين خدا هستند.))(13)

14 حضرت بقيه الله الاعظم ارواحنا لتراب مقدمه الفداء فرمودند: ((هيچ چيز بمانند نماز بيني شيطان را به خاك نمي سايد، پس نماز بگذار و بيني ابليس را به خاك بمالان.))(14)

اين ها قطره اي از اقيانوس بيكران روايات اسلامي در اهميت نماز بود و در قرآن كريم بيش از صد بار درباره اهميت نماز سخن به ميان آمده است.

پاورقی:

1 شیخ طوسی، محمد، الامالی، قم، دار الثقافه، اول، 1414هـ.ق، ص 528

2 تمیمی آمدی، عبد الواحد، غرر الحکم و درر الکلم، قم، انتشارات دفتر تبلیغات، اول، 1366 هـ.ش، حکم 3341، ص 175

3 صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، جامعه مدرسین، سوم، 1413هـ.ق، ح 4940، ب 5، ج3، ص 567

4 شعیری، تاج الدین، قم، انتشارات رضی، دوم، 1363 هـ.ش، ص 124

5 بحرانی، عبد الله، العوالم، الامام الحسین، قم، امیر، اول، 1407هـ.ق، ص 243

6 نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، موسسه آل البیت، اول، 1408هـ.ق، حدیث3، ب2، ج4، ص 93

7 کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، سوم، 1377هـ.ش، باب من حافظ علی صلاته، حدیث 4، ج3، ص 268

8 همان، ص 264، باب فضل الصلاه، حدیث1

9 همان، باب من حافظ علی صلاته او ضایعها، حدیث15، ص 270

10 کافی، باب فضل الصلاه، حدیث6، ج3، ص 265

11 سجادی تبار، حسین و دیگران، کلمات الامام الجواد ـ علیه السلام ـ، قم، سازمان تبلیغات اسلامی، اول، 1380هـ.ش، ص 162

12 مستدرک الوسائل، ب1، حدیث8، ج3، ص 97

13 همان، حدیث3، ج5، ص 19

14 قیومی اصفهانی، جواد، صحیفه المهدی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، سوم، 1377هـ.ش، ص 355.