سؤال:

غير از حضرت ابراهيم بعضي از انبيا هم امام بودند؛ چرا وقتي منصب امامت به ابراهيم عطا شد ايشان براي ذريت خود هم چنین منصب را خواست، ولي انبیای دیگر که امام شدند، امامت را برای ذریه خود نخواستند؟

پاسخ :

فخر رازی در پاسخ این سوال می‌نویسد: برخی می‌گویند حضرت ابراهیم می‌دانست که امامت در ذریه آن حضرت نیز خواهد بود و می‌خواست بداند چه کسانی صلاحیت پیامبر شدن و امام شدن را دارند و این درخواست تنها نبود و بلکه سوال بود که حضرت در واقع سوال می‌کند که خدایا همه ذریه من به نبوت و امامت خواهند رسید یا نه و خدا پاسخ می‌دهد که عهد من شامل ستم‌کاران نخواهد شد و این یعنی عدالت پیشه‌گی و اهل گناه نبودن شاخصه اصلی و اساسی امامت است و همه ذریه حضرت ابراهیم این شاخصه را ندارند.

خداوند متعال به خواسته حضرت ابراهیم علیه السلام پاسخ داد و پیامبران بزرگی را از ذریه آن حضرت انتخاب کرد از جمله: حضرت اسماعيل، إسحاق، يعقوب، يوسف، موسى، هارون، داود، سليمان، أيوب، يونس، زكريا، يحيى و عيسى -‌علیهم صلوات الله علیه و آله‌- و حضرت محمد -‌صلى اللّه عليه و سلّم‌-  از ذریه حضرت ابراهیم علیه السلام می‌باشد که افضل همه پیامبران است و ائمه اطهار علیهم السلام نیز از ذریه حضرت ابرهیم هستند.[1]