کشتی نوح حمل کننده حیوانات اهلی برای استفاده از فرآورده‌های لبنی، نه همه حیوانات

‌درآمد

یکی از شیوه‌های رایج در سبک بیانی قرآن، استفاده از داستان‌های واقعی شخصیت‌ها و گروه‌های اجتماعی گذشته است؛ کار بزرگ قرآن این است که آن داستان‌ها را از خرافه‌ها و پیرایه‌های به وجود آمده در طول تاریخ، پیراست و از آن، نه برای داستان‌سرایی، بلکه برای تعلیم خوب و بد و حق و باطل؛ سرگذشت نوح داستان يك سيل عالمگير، ماجراي انقراض يك نسل و آغاز جامعه‌اي نوين، تابلويي از پيروزي حق بر باطل، جلوه‌اي از مستجاب شدن نفرين پيامبر، نمونه‌اي از قطع رابطه‌ پدر و پسر به خاطر مكتب، آيتي از تسليم هستي در برابر فرمان خداوند، حفظ نسل حيوانات و كشتي سازي دور از دريا، را در خود جاي داده است و به عنوان معجزه روشنگر و آيتي از آيات الهي معرفي گشته است.

بدون شک تکیه و تأکید قرآن کریم بر نقل واقعیت‌ها و پرهیز از اسطوره‌سازی و نیز عاری‌سازی داستان‌های واقعی از تحریف‌های تاریخی است؛ قرآن در نقل داستان‌ها، تنها به اهداف سازنده و هدایت‌گر اشاره می‌کند نه مشخصات تاریخی و فردی افراد! معروف‌بودن قصه‌های قرآنی در میان مردم، دلیلی بر تأثیرپذیری آن، از افسانه‌ها نیست؛ زیرا قرآن، وحی الهی بر خاتم پیامبران و به دور از هرگونه نقصی است؛ ازسوی دیگر، اختلاف تاریخ‌نگاران در جزئیات داستان‌ها نیز، دلیلی بر افسانه‌ای بودن داستان‌های قرآن نیست؛ بلکه نشان‌گر انحراف اصل داستان به مرور زمان می‌باشد و طوفان نوح نیز در عصر تورات نبود تا گفته شود چون قبل از آن نیز در داستان‌ها آمده است پس حقیقت ندارد؛ بلکه این امکان وجود دارد که داستان طوفان نوح در سومری و بابلی‌ها و دیگر داستا‌ها به مرور زمان تحریف شده و به افسانه شبیه گشته است، اما قرآن با حذف تحریفات، اصل داستان را نقل کرده است.

مقدمه

هرگاه قرآن داستانى را بر خلاف داستا‌های موجود در تمدن‌ها نقل كرده، ميان آنها معارضه واقع نمى‏شود و دلیل بر تاثیر پذیری قرآن نیست، زيرا قرآن، وحى الهى و منزه از هر گونه خطا و دروغ است، و تاريخ اقوام ابدا از خطا و كذب مصونيت ندارد و شواهدی دال بر تحریف این تاریخ‌هاست؛ اما برخی بی‌توجه به این شاخصه قرآنی، گاهی معروف بودن داستان را دلیل بر تاثیر پذیری قرآن می‌دانند و گاهی نیز وجود افساه‌ها و خرافات در داستانی را دلیل بر افسانه‌ای بودن قرآن می‌پندارند  در حالی که اینگونه پندارها با منطق قرآن سازگار نیست، منطقی که منبعی جز وحی الهی ندارد و رسولش حق کوچک‌ترین تغییر را ندارد.